W czwartek, 7 czerwca, o godz. 18 w Galerii Autorskiej Jana Kaji i Jacka Solińskiego przy ul. Chocimskiej 5 odbędzie się prezentacja dramatu Józefa Święcickiego pt. „Inna droga”. Opracowanie i przygotowanie - Mieczysław Franaszek oraz studenci Akademii Muzycznej Wydziału Wokalno-Aktorskiego w Bydgoszczy.

Józef Święcicki urodził się 9 marca 1859 r. w Bydgoszczy. Architekt, budowniczy, dramatopisarz. Od połowy lat 80. XIX wieku do ok. 1903 r. prowadził dużą pracownię projektową. Najbardziej płodny okres w życiu zawodowym Święcickiego to lata 90. XIX wieku. Zaprojektował ponad 60 kamienic w śródmieściu Bydgoszczy. Z tego aż 21 realizacji wykonał na ulicy Gdańskiej. Był też projektantem i wykonawcą wielu budynków w innych miastach. Uważany jest za twórcę konserwatywnego. Większość jego projektów to eklektyczne kamienice, łączące płynnie wzornikowe układy detalu z dominantą form i elementów historyzujących. Śmiało czerpał z form renesansowych, manierystycznych, barokowych. Jego architekturę charakteryzuje zamiłowanie do symetrii, rytmicznych pionowych podziałów, zaakcentowanych układem okien, pilastrów i elementów sztukatorskich. Pozostawił wiele podziwianych dzieł wyróżniających się w architekturze Bydgoszczy, zwłaszcza trzy realizacje, uznawane za ikony architektury neobarokowej: kamienicę przy ul. Gdańskiej 63, hotel „Pod Orłem”, kamienicę narożną przy pl. Wolności 1.

Oprócz architektury zajmował się też dramatopisarstwem, był m.in. autorem dwóch utworów scenicznych wystawianych w Teatrze Miejskim i teatrze „Elysium” oraz Ilustrowanego Przewodnika po Bydgoszczy (1910). W tym samym roku w Berlinie wydał książkę o tematyce konserwatorskiej. Był także współzałożycielem w 1886 r. Bydgoskiego Towarzystwa Szachowego, a od 1910 r. jego honorowym członkiem. W 1893 r. został członkiem Bydgoskiego Banku Przemysłowego. O jego silnych związkach z miastem nad Brdą świadczy fundacja oświatowa jego imienia. W zapisie testamentowym sporządzonym 10 czerwca 1911 r. przekazał miastu Bydgoszczy 5 tysięcy marek, a odsetki od tej sumy deputacja szkolna miała przeznaczać w każdym roku szkolnym dla biednych i utalentowanych uczniów bydgoskich szkół ludowych. Dzięki temu legatowi ze stypendium jego imienia skorzystało w latach 1915-1920 kilkunastu bydgoskich uczniów. Byli wśród nich także uczniowie polscy

Zmarł 2 II 1913 r. Pochowany został na cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy.