Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego zakupiło mający dużą wartość artystyczną i poznawczą obraz urodzonego w Bydgoszczy malarza.
Zakup dzieła to niezwykle ważny krok podjęty dla zachowania materialnego dziedzictwa kulturowego i poszerzenia wiedzy o twórczości M.A. Piotrowskiego. Swoje zainteresowanie ideą sentymentalno-romantycznych i religijnych kompozycji Piotrowski rozwijał we Włoszech. Podróż artystyczna, odbyta jeszcze w czasie studiów, w 1842 r. wniosła w twórczość malarza liczne inspiracje. Życie włoskiego ludu osadzone w sielankowym pejzażu to motywy często występujące w pracach artysty, między innymi w obrazie Kochankowie z Sorrento - scena rozgrywająca się na tle południowowłoskiego krajobrazu, z widokiem na Wezuwiusz. Uzupełnienie przeglądu malarstwa artysty jest przykładem realizacji, która świadczy o inspiracji autora nurtem nazarenizmu, czyli włoskimi widokami i malowniczością postaci z ludu. Artysta podejmował też tematykę historyczną, nawiązującą do dziejów Polski, przykład stanowi obraz Wanda. Malarz wykonał również realizacje do bydgoskiego kościoła pojezuickiego: przeznaczony do ołtarza głównego obraz Św. Ignacy Loyola (obecnie zdobi prezbiterium świątyni oo. jezuitów w Jastrzębiej Górze) oraz Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny (dziś obraz ten można oglądać w ołtarzu głównym kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Bydgoszczy).
Spójność prac artysty uzmysławia artystyczną drogę twórcy. Celem bydgoskiego muzeum jest zgromadzenie możliwie jak najpełniejszego zbioru dzieł Piotrowskiego, co z pewnością uchroni je przed rozproszeniem, a kolekcja będzie tym bardziej wyjątkowa. Podjęty zakup w pewnym stopniu rekompensuje stratę dwóch prac autora z okresu „włoskiego”, a mianowicie Mnisi pod Neapolem i Niebieska grota Capri, którą bydgoskie muzeum poniosło w czasie II wojny światowej. Obraz Kochankowie z Sorrento włączono do bydgoskiej kolekcji w roku jubileuszu 205. rocznicy urodzin artysty.
Najnowszy nabytek muzealny to okazja nie tylko do podpatrzenia malarskości kochanków zaprezentowanych na płótnie, ale także do poznania twórczości utalentowanego artysty urodzonego w Bydgoszczy.
Maksymilian Antoni Piotrowski (8 czerwca 1813 r. Bydgoszcz - 29 listopada 1875 r. Królewiec) - malarz, rysownik, pedagog. Od 1833 r. studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, m.in. u W. Hensla. Naukę uzupełniał w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie. W latach 1842-1843 odbył podróż artystyczną do Włoch. W 1844 r. osiadł w Berlinie. Okres Wojny Ludów spędził w Berlinie, Bydgoszczy i Poznaniu, prowadząc działalność patriotyczną. W 1849 r. został powołany na profesora Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Królewcu. Współtworzył dekorację plafonu w królewskiej poczekalni dworca w Królewcu oraz polichromie w auli uniwersytetu królewieckiego, przygotowane razem z L. Rosenfelderem i G. Gräfem. Zgodnie ze swoją wolą po śmierci pochowany został na cmentarzu Starofarnym w Bydgoszczy.