Liliana Kużdowicz ukończyła studia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu ? dyplom w pracowni graficznej prof. E. Piotrowicza. Od 1969 należy do ZPAP. Uprawia malarstwo i zajmuje się pracą pedagogiczną. Autorka ośmiu wystaw indywidualnych i uczestniczka wielu wystaw zbiorowych. Brała udział w licznych plenerach i wystawach po plenerowych. Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. Prace w zbiorach urzędów wojewódzkich w Krakowie i Bydgoszczy, w muzeach w Bydgoszczy i Chojnicach oraz w zbiorach prywatnych w kraju i zagranicą.

  • * *

Liliana Kużdowicz ukończyła studia na wydziale grafiki, ale dla swojej wypowiedzi twórczej zdecydowanie wybrała malarstwo i przy nim trwa do dziś.

Obcując z tą twórczością od jej początków można wyraźnie uświadomić sobie jej jasny i konsekwentny kierunek poszukiwań formalnych. Swoich inspiracji malarskich poszukuje w pejzażu i na temat pejzażu powstają wszystkie jej kolejne kreacje artystyczne. Właśnie ?na temat pejzażu?, bo związek z pejzażem jest tu specyficzny: nie ma charakteru narracyjnego, epickiego, przedmiotowego. Artystka nie wypatruje atrakcyjnych, urokliwych motywów lokalnych… Zachowuje się wobec przyrody jak poeta-liryk. Koncentruje się na odbiorze wrażeń, kontempluje. Malowane obrazy są esencjonalnym wyrazem doznań zmysłowych i emocjonalnych. W malarskiej kreacji znajduje proste, syntetycznie wyszukane formy biologiczne i z nich kształtuje swe horyzontalne kompozycje.

Trzeba tu uwagę zwrócić na interesujący proces w rozwoju twórczym. Dotyczy stopniowej zmiany stosunku do realiów pejzażowych. Widać przechodzenie od pejzażu jeszcze dość blisko określonego (potwierdzają to tytuły: ?Nad jeziorem?, ?Droga wśród pól?), do obrazów bardziej uogólnionych, poddanych coraz większej syntezie (wiele prac o tytule ?Impresja pejzażowa?, a nawet ?Kompozycja pejzażowa?). Artystka w niektórych z nich skłania się wręcz ku abstrakcji aluzyjnej. Im forma w obrazie staje się bardziej odrealniona, tym bardziej perfekcyjnie jest wyszukana, a tym samym obraz bardziej sugestywny.

Liliana Kużdowicz formułuje swą wypowiedź malarską zawsze z pewną premedytacją formalną. Formę w obrazie kształtuje przy pomocy faktury o charakterze drobnych struktur reliefowych wykończonych barwnym laserunkiem. Kompozycje te są przepełnione światłem. To światło wymusza ich jasną kolorystykę (często prowadzącą do tonacji zielono-błękitnej), tak charakterystyczną dla wszystkich obrazów artystki.

Krystyna Olejnik-Drejas