Marek Szulakiewicz, filozof, profesor w zakresie nauk humanistycznych (2004 r.). Kierownik Katedry Teorii Kultury i Religii UMK w Toruniu. Stypendysta: Deutscher Akademischer Austauschdienst Österreichischer Akademischer Austauschdienst w Heidelbergu, Lipsku, Wiedniu.

Wiesław Trzeciakowski ur. 1950 w Bydgoszczy ? poeta, prozaik, tłumacz literacki i publicysta historyczny. Ukończył filologię polską na UMK w Toruniu. Laureat wielu ogólnopolskich nagród wyróżnień. W latach 1997-2001 był stałym współpracownikiem miesięcznika “Przegląd Artystyczno-Literacki”. Od stycznia 2003 r. do lipca 2005 r. redaktor naczelny “Kwartalnika Akademickiego”. Członek Internationale Novalis Gesellschaft (Niemcy). Autor i współautor 25 książek oraz kilkuset esejów literackich, wierszy, opowiadań, przekładów literackich, artykułów, recenzji w czasopismach: Odra, Teksty Drugie, Dekada Literacka, Przegląd Artystyczno-Literacki, Topos, Kwartalnik Artystyczny, Kwartalnik Akademicki. Wydał 7 tomów wierszy, 2 tomy opowiadań oraz przekłady Novalisa. Jest autorem i współautorem 6 książek historycznych. Śmierć w Bydgoszczy 1939-1945 to ostatnia pozycja, która doczekała się już trzeciego wydania w poszerzonej wersji.

* * *

Dla mnie prawdziwa twórczość poetycka, muzyczna, plastyczna jest skutkiem natchnienia i przejawem Ducha Bożego. Twórczość, jakakolwiek, ma źródło w miłości. Kto nie kocha, ten nigdy nie będzie poetą, w ogóle nic trwałego nie osiągnie, dotyczy to nie tylko sztuki, ale każdej działalności. Ten związek i wzajemne przenikanie między tym a tamtym światem był oczywisty dla świata greckiego antyku (Homer, Sofokles, Eurypides), rozumiany jako wspólne działanie, wspólna historia Nieba i Ziemi, przyczyny i skutki, jako oddech niewidzialności i objawianie się boskości w ludziach i miejscach wybranych dla takiej łączności. Dużo wcześniej niż Grecy świadomość takiego związku i zależności między Jedynym i Najwyższym Bogiem a narodem (i każdym człowiekiem przeznaczonym do odkupienia i zbawienia) otrzymali w darze Hebrajczycy. Bóg nie tylko daje im Dziesięcioro Przykazań jako fundament odrodzenia z degeneracji potomstwa Adama i Ewy oraz przymierza z Bogiem. Wierność Objawionej Drogi była warunkiem powrotu do Niego oraz komunii człowieka-fragmentu z całym duchowym i fizycznym wszechświatem, przenikniętym Duchem Bożym na podobieństwo oceanu i żyjących w nim wodnych istot. Chrześcijaństwo jest wypełnieniem ludzkiej historii zbawienia przez Jezusa Chrystusa. Bóg jest pośród nas i w nas, w miłosiernym Chrystusie rodzimy się po raz drugi, jako człowiek sumienia. Jak mówi św. Paweł Apostoł: w Nim jesteśmy, żyjemy, w Nim się poruszamy. Przez Niego jesteśmy prowadzeni każdego dnia i w nocy, w Nim owocujemy jak drzewa w Bożym Ogrodzie. “Nic dobrego beze Mnie nie możecie uczynić”. Jestem tylko odblaskiem Tego, Kogo noszę w sercu i Kto ożywia moją duszę. Bóg ujawnia się przez miłość, wiarę, twórczość, światło, wytrwałość w dążeniu do celu. Dał mi liść, na którym płynę po wodzie, dał mi do rąk wiosło i ster, bym utrzymywał kierunek, otacza mnie miłością jak ojciec swego syna i prowadzi powiewem, On wie dokąd, a cokolwiek czyni dla mnie, robi to dla mego dobra. To jest podstawa mojej świadomości religijnej i pisarskiej, i odniesienie do tego wszystkiego, co spotykam i co mnie spotyka.
Wiesław Trzeciakowski

Wiesław Trzeciakowki
Opowieść o liściu
Jackowi Solińskiemu

Liść płynął po wodzie
Ten liść to mój dom
W ręku trzymam wiosło.

Żyję na tym liściu
To mój dom, bezpieczne miejsce
Więc wesołą śpiewam piosenkę.

Aż odkryłem, czym jest liść I poznałem naturę wody
Wtedy trwoga usiadła
Obok mnie.

Drżeliśmy wszyscy
Układaliśmy modlitwy
Odkryliśmy istnienie Boga.

To On dał mi liść i wiosło
I ciebie stworzył, wodo
I do wiatru coś powiedział.

Czy wiesz, wodo, dokąd płynę?
Czy wiesz, wietrze, kto na mnie czeka?
Tam, w przesmyku ciemnym
Tam, na końcu?

2000 r.
Inspiracją tego wiersza był linoryt Jacka Solińskiego ?Prowadzony powiewem?.