Grzegorz J. Grzmot-Bilski, ur. 10.03.1964 r. w Bydgoszczy, poeta i filozof. Doktorat z filozofii obronił w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (1994). Przez wiele lat pracował jako adiunkt w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Autor książek poświęconych filozofii: Idea racjonalności w filozofii A. N. Whiteheada (1996), W poszukiwaniu syntezy. Między wiarą a rozumem (2004), Bierdiajew i problem wolności (2010). Opublikował także książki poetyckie: Z powrotem do życia (2003), Nim spłonę w świetle (2011). Jego wiersze były publikowane m. in. w Akancie, Okolicy poetów i BIK-u. Współtwórca Czasopisma Filozoficznego Filo-Sofija, członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz przewodniczący Komisji Filozofii Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego.
C. G. Jung i kamień filozofów
Carl Gustav Jung (1875-1961), badacz i znawca wewnętrznego życia człowieka współczesnego jest nader oryginalnym i kontrowersyjnym alchemikiem chrześcijańskim XX wieku. Jung określany przez Paula Evdokimova ?prorokiem czasów ostatecznych? jest postacią skłaniającą do myślenia. W szczególności jego teoria archetypów z wyróżnioną rolą tajemnicy kamienia filozofów (Lapis philosophorum). Prezentowane rozważania nie są apologią myśli Junga, lecz jedynie próbą namysłu nad ścieżką duchowego i twórczego rozwoju człowieka wewnętrznego (nowoczesnego i ponowoczesnego zarazem), któremu przypadło żyć i tworzyć w czasach post mortem Dei.
Marcin Lewandowski, ur. 1981 r., absolwent UMK w Toruniu, filozof i pedagog; pracuje zawodowo jako kurator sądowy; pracował jako nauczyciel filozofii i etyki; interesuje się m.in. fenomenologiczną i antropologiczną interpretacją myśli Ojców Pustyni; członek stowarzyszeń: “Dwie Korony” oraz “Sarmackie Dziedzictwo”.
Niczym ukryty, podziemny strumień, od czasu do czasu wybijają na światło dzienne teksty kultury świadczące o głęboko ukrytej, ale żywej w historii ludzkiego rodu świadomości związanej z tym, co stanowi stałą zasadę losu człowieka jako indywiduum. Odnotowujemy te przebłyski samowiedzy podane w najróżniejszych terminach: od greckiej “eudaimonii”, przez chrześcijańską “realizację powołania” i schelerowskie “wypełnienie indywidualnego przeznaczenia”… Narracje te w zastanawiający sposób się uzupełniają i utrzymują istotną spójność. Wydaje się, że stoi za nimi rodzaj ważnej, antropologicznej wiedzy – wiedzy, która ostatecznie pozwala się spuentować w osobiście przeżytej mądrości: “bo cóż za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a siebie zatracił?”.
Acedia, pycha i nieczystość – trzy fenomeny wytypowane z bogatego doświadczenia chrześcijańskich pustelników – okazują się szczególnym polem do analiz tego, co stanowi stałe zagrożenie dla realizacji życiowego zadania. Zagrożenie, które w wyspecyfikowany sposób tworzy dynamikę walki o “spełnienie” i “prawdę” każdego z nas. Szczególnie wyraziście daje się ono odsłaniać na przykładzie twórcy, artysty, człowieka obdarzonego talentem.
Marcin Lewandowski