Alina Kluza-Kaja ur. 1985 w Czarnkowie. W 2005 ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. W 2005 ? 2006 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na wydziale malarstwa. W czerwcu 2011 ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku na wydziale rzeźby ? dyplom z wyróżnieniem w pracowni Sławoja Ostrowskiego. Autorka trzech wystaw indywidualnych; rysunku oraz fotografii reportażowej ze Szkocji. Uczestniczyła w pięciu wystawach zbiorowych rzeźby i rysunku.

TY ? JA

W moich pracach rzeźbiarskich chcę opowiedzieć o relacjach między dwojgiem ludzi. Każda z kompozycji rzeźbiarskich przedstawia postać będącą w dialogu z kimś. Jednak połączone rzeźby tworzące prawie swoje lustrzane odbicia nie obrazują dwóch osób w dialogu, ale jedną wraz z oddziaływaniem tej relacji na nią. Niepełne, ażurowe odbicie jest właśnie przedstawieniem wpływu dialogu tej osoby, czyli stanowi to co zauważa ona dzięki relacji z drugim człowiekiem. Może widzieć siebie w drugim człowieku, dzięki zauważonym podobieństwom albo również widzieć siebie, ale dzięki różnicom albo widzieć drugiego jako innego siebie.

Forma podstawowa to człowiek otwarty w dialogu na drugiego. Natomiast forma ażurowa to rodzaj odbicia albo także ślad pozostawiony w drugim, jako efekt naszego wpływu. (…)

Wzrok

Dzięki niemu posiadamy nieodgadnione możliwości: potrafimy za każdym razem odnajdywać coś nowego w tym samym obrazie rzeczywistości. Obrazy rejestrowane przez wzrok przyciągają przedmioty naszych myśli, przywołują wspomnienia i są zalążkiem marzeń. W zależności od chwili to samo widzę inaczej.

Słuch

Ludzkie ucho środkowe wyglądem przypomina mi instrument muzyczny, który może nie potrafi wydobyć z siebie dźwięku, ale za to bez niego dźwięki byłyby tylko teoretycznym zapisem dla wzroku. Dźwięki mają silny wpływ na mnie, jedne pomagają mi się wyciszyć, drugie potrafią mnie pobudzić, przy jeszcze innych ogarnia mnie smutek albo wypełnia radość. Jest to dowód na to, że jestem wtedy w dialogu z kimś lub czymś poprzez narząd słuchu.

Dotyk

Zdaję sobie sprawę, że wykonywane przeze mnie czynności wywierają wpływ, pozostawiają ślad, w drugim człowieku, w przyrodzie, a we mnie samej z całą pewnością. Postrzegam siebie czasem jako formę zmieniająca się pod wpływem dotyku wydarzeń.

Węch i Smak

Zdarza się, że zapomniane wspomnienia zostają przywołane znienacka przez jakiś smak lub zapach. Zmysł węchu i smaku nierozerwalnie uczestniczą w relacji z człowiekiem i przyrodą. Rozszerzają oddziaływanie, wzbogacając dialog o dodatkowe informacje. Niemalże wszystko wytwarza zapach, który dzięki właściwościom cząsteczek zapachowych może na nas wpływać, nawet jeśli nie widzimy jego źródła. Forma rzeźby zmysłu węchu nawiązuje do budowy nozdrza, natomiast zmysłu smaku do wyglądu rzeczywistej lizawki naruszonej przez zwierzęta w lesie oraz do przekroju języka. Do wykonania zmysłu smaku posłużyłam się lizawką dla zwierząt wykonaną z soli.

  • * *

Prace rysunkowe stanowią przedłużenie moich przemyśleń dotyczących dialogu. Tworzą cykl trzech prac, z których każda przedstawia kadr ciała ludzkiego, przez który przenikają plamy barwne zamknięte w proste formy geometryczne. Niektóre z tych form przechodzą z jednego rysunku w drugi. Zabieg ten nie tylko ma za zadanie scalać rysunki, ale również obrazować odmienny wpływ tych samych czynników (czyli dialogu z człowiekiem i ze światem) na innych ludzi. Plamy barwne w każdej pracy swoim ciężarem i kształtem stwarzają sytuację, na którą człowiek reaguje. Nasycone emocjami pozy bohaterów tych prac są właśnie tą reakcją, wynikiem dialogu.
Alina Kluza-Kaja