Jerome David Salinger urodził się 1 stycznia 1919 roku. Był synem Sola (wywodzącego się z Litwy Żyda) oraz Miriam (pierwotne imię Marie, miała korzenie irlandzko-szkockie). Jego rodzice mieli jeszcze o sześć lat starszą córkę Doris. Ojciec był przemysłowcem w branży serowarskiej i mięsnej. Pierwsze miesiące życia Jerome spędził w północnym Harlemie. Następnie rodzice przenieśli się do dzielnicy Upper West Side w Nowym Yorku.

W 1924, w wieku 5 lat, Jerome rozpoczyna naukę w publicznej szkole podstawowej (Upper West Side Public School). Po ośmiu klasach zmienia szkołę, ponieważ rodzina przeprowadza się na Park Avenue – również w Nowym Yorku. Na okres ostatnich dwóch klas nauki elementarnej trafia do prywatnej McBurney School. Pojawiły się problemy w nauce. Oblewa nawet egzaminy. Na rok przed ukończeniem nauki w szkole podstawowej, podczas swojej bar micwa (wg religii mojżeszowej pierwszego dnia po 13. urodzinach chłopiec staje się mężczyzną i ponosi odpowiedzialność przed Bogiem za swe czyny) lub krótko po tej uroczystość, odkrywa, że jest tylko w połowie pochodzenia żydowskiego.

Po ukończeniu szkoły w 1934 roku udaje się do miasta Wayne w stanie Pensylwania i zapisuje się do Valley Forge Military Academy (dwuletniej szkoły ? odpowiednika naszego liceum o profilu wojskowym) założonej cztery lata wcześniej. W rocznikach szkoły pt. ,,Skrzyżowane szable? publikuje swoje prace pisarskie. Udziela się w prawie wszystkich kołach zainteresowań np. lotniczym, teatralnym czy śpiewaczym. Coraz więcej pisze. Tworzy między innymi hymn szkolny: ,,Goodbyes are said?. W czerwcu 1936 kończy z sukcesem naukę w Wayne.

Jesienią tego samego roku zapisuje się do Washington Square College Uniwersytetu Nowojorskiego, aby studiować pedagogikę. Jednak szybko dochodzi do wniosku, że te studia są nie dla niego. W 1937 roku za namową ojca udaje się w podróż do Europy, aby w praktyce uczyć się zagadnień związanych z eksportem i importem mięsa oraz na praktykowanie francuskiego oraz niemieckiego.

Jerome odwiedza na krótko Londyn i Paryż. Troszkę dłużej zatrzymuje się w Wiedniu. Jednak jesień i zimę spędza… w naszym mieście!

Ojciec Jerome?a musiał przed rokiem 1936 nawiązać bliższe kontakty z Oskarem Robinsonem. Sam Robinson to już ,,nasza historia?. Przed wojną był jednym z najbogatszych żydowskich przedsiębiorców w branży mięsnej w Polsce. Jego macierzysty i główny zakład znajdował się w Nakle nad Notecią. Posiadał punkty sprzedaży w Złoczowie i Warszawie. Jednak uboju dokonywał w Rzeźni Miejskiej w Bydgoszczy. Z ,,Księgi Adresowej Miasta Bydgoszczy Rocznik 1936/37? dowiedzieć się można, że Centrala Oskara Robinsona znajdowała się przy ulicy Jagiellońskiej 2 (według ówczesnej numeracji) i… miała telefon 37-97.

Salinger przybywa do Bydgoszczy jesienią 1937 roku. Z listu do Ernesta Hemingwaya z 1944 możemy się dowiedzieć, że zapamiętał: mordowanie świń (sam był wegetarianinem), pchanie wózków przez śnieg w towarzystwie majstra, który zabawiał Salingera strzeleniem z wiatrówki do wróbli, żarówek oraz? kolegów z pracy :) Wstawał wcześnie – około 4 rano i nie tylko wykonywał prace fizyczne, ale i biurowe związane ze sprzedażą oraz kupnem tuszy wieprzowych. Ponieważ Oskar Robinson zmarł na zawał kilka miesięcy przed jego przyjazdem, opiekę nad nim sprawowała wdowa.

Wiadomo na pewno, że popada wówczas w ,,nałóg pisania?. Generalnie pobyt w Europie dał mu doświadczenia wykorzystane potem w twórczości. Miał 18 – 19 lat. Szukał sensu życia, miłości, cierpienia. I tacy byli jego późniejsi bohaterowie – młodzi i poszukujący odpowiedzi na fundamentalne egzystencjalnie pytania.

Wiosną 1938 wraca do USA. Zapisuje się jesienią do koedukacyjnego, prywatnego Ursinus College w stanie Pensylwania. Ma kolumnę w uczelnianym ,,The Skipped Diploma?. Jednak wiosną 1939 roku nie wraca do szkoły po wakacjach.

W 1940 roku uczęszcza na wykłady Whita Burnetta na Uniwersytecie Columbia. W roku następnym Burnett publikuje pracę Salingera ?The Young Folks? w kwietniowo-majowym magazynie ?Story?. Jest to oficjalny debiut pisarza. Od tego czasu z większą lub mniejszą częstotliwością ukazują się drukiem jego prace.

W 1941 roku spotyka się z szesnastoletnią Oonę O’Neill (córka laureata literackiej nagrody Nobla Eugena). Para przetrwa rok (później Oona zostanie… żoną Charlie Chaplina). 7 grudnia Stany Zjednoczone przystępują do wojny.

27 kwietnia 1941 roku Salinger zostaje wcielony do Armii Stanów Zjednoczonych. Odbywa szkolenie w korpusie sygnalizacyjnym w Fort Monmoth w New Jersey i uzyskuje rangę first sergeant (odpowiednik polski w przybliżeniu – sierżant sztabowy, w USA korpus podoficerski ma znacznie więcej stopni). W czerwcu ubiega się o przyjęcie do szkoły oficerskiej. Jego podanie zostaje zaakceptowane, jednak nie zostaje wezwany do stawiennictwa.

W następnych latach pisze oraz zmienia przydziały służbowe. W 1943 roku awansuje na kolejny stopień podoficerski w korpusie sierżantów Armii USA. W październiku tego samego roku kończy kurs dla agentów specjalnych kontrwywiadu Armii Stanów Zjednoczonych w Fort Holabird w stanie Maryland. W marcu następnego roku uzupełnia umiejętności kontrwywiadowcze w Tiverton w hrabstwie Devon w Anglii. Bierze udział w desancie D-Day operacji ,,Overlord? 6 czerwca 1944 w Normandii z 12 pułkiem piechoty w ramach 4 Dywizji na plaży Utah. Pozostaje w 12-tce do końca wojny.

Podczas pobytu w Paryżu poznaje korespondenta wojennego Ernesta Hemingwaya. W grudniu 1944 walczy przy odparciu niemieckiej ofensywy z Ardenach. Wojnę kończy w jako pracownik kontrwywiadu wojskowego z licznymi odznaczeniami. Po wojnie zajmuje się poszukiwaniem Niemców szczególnie zasłużonych dla systemu Hitlera. Przygodę z armią kończy w 1946 roku.

Wraca do Stanów. Pisze opowiadania ? głównie dla ,,New Yorker?. 16 lipca 1951 roku wydawnictwo ,,Little, Brown and Company? (powstałe w 1837) wydało jedyną powieść Salingera ,,Buszujący w zbożu?. Staje się legendą.

W 1952 roku zostaje nagrodzony przez Valley Forge Military Academy nagrodą roku dla najznamienitszego alumna. W 1953 wydaje zbiór ,,Dziewięć opowiadań?. Dziesięć lat potem ,,Wyżej podnieście strop, cieśle; Seymour ? introdukcja?. 19 czerwca 1965 ukazuje się w ,,New Yorker? opowiadanie ?Hapworth 16, 1924?. Potem niczego już nie publikuje. Ma tylko 46 lat, gdy przestaje publikować.

Towarzyszy mu przez całe życie poszukiwanie odpowiedzi na pytania, które postawił gdzieś w okolicach roku 1937. Do prasy przenikają tylko skandaliczne aspekty jego życia osobistego. Ostatniego wywiadu udziela w 1980 roku. Umiera 27 stycznia 2010 roku w Cornish w stanie New Hampshire, z którym był związany od 1947 roku.

Jego pobyt w Bydgoszczy upamiętniony jest tablicą na terenie dawnej rzeźni przy ulicy Jagiellońskiej ? obecnie Focus Mall.